 |
| 15.04.2014, OB UW, Warszawa |
Naturalnie występuje w zachodniej, wschodniej, południowej i środkowej Europie (brak go w Skandynawii) a także w zachodniej Azji. W Polsce dość rzadko występuje niemal na całym niżu (w rozproszonych stanowiskach), jeszcze rzadziej w górach.
Roślina zadarniająca, może być uprawiana w cieniu, pod drzewami. Wysokość ok. 10-30 cm., szerokość ok. 50 cm. Pędy w dolnej części płożące, w górnej wzniesione. Liście eliptyczne, skórzaste, ciemnozielone, zimotrwałe. Kwiaty drobne, fioletowoniebieskie, złożone z 5 płatków pojawiają się w kwietniu/maju.
Wymaga żyznej i dość wilgotnej gleby.
Zastosowanie:
- roślina ozdobna (ogrody, parki, cmentarze)
- roślina lecznicza (obniża ciśnienie krwi - jest rośliną silnie działającą i nie należy go stosować w samodzielnym leczeniu ze względu na niebezpieczeństwo zatrucia; jest surowcem dla przemysłu farmaceutycznego)
Roślina objęta w Polsce częściową ochroną gatunkową na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
 |
| 15.04.2014, OB UW, Wraszawa |
